نحوه نگارش نمایشنامه

برای نوشتن یک نمایشنامه نخست نیاز به یک طرح است که این طرح بوسیله فکر صورت می‌گیرد. فکری که حاصل می‌شود یک طرح خام است که می‌تواند داستان، فیلمنامه و یا نمایشنامه شو. این طرح فکری وقتی در راستای ساختار نمایشی قرار می‌گیرد تبدیل به یک نمایشنامه می‌شود، اما این طرح ما باید آموزنده، هدفمند، همراه با نوآوری، تصویرسازی زیبا و در راستای نیاز فرد و جامعه باشد.

چند روش برای نمایشنامه نویسی

1. بدون شرح ! فقط به داستان تان بروید. ارائه پازل برای مخاطبان برای نشان دادن و اجازه دادن است که آن‌ها توی بازی با شما باشند. به یاد داشته باشید، ما شیفته ناشناخته‌ها هستیم.
2. همه جزییات باید وابسته به جریان نمایش باشند.
3. آگاه باش که نمایش‌تان در مورد چه چیز هست و آن را به استعاره بنویس. این می‌تواند بیشتر از هر چیز دیگری به نمایش شما حس وحدت بدهد.
4. یک شخصیت در بعضی راه‌ها تعادل خود را از دست می دهد. شخصیت‌های واقعی در بعضی جاها مفرط هستند و در جای دیگر ناقص.
5. وقتی می‌توانید چیزی را نشان بدهید وقتتان را با حرف زدن تلف نکیند. تصاویر از کلمات قوی ترند.
6. هر نمایش بزرگ نقطه بدون بازگشت است. قهرمان از خط عبور می‌کند. راه برگشتی وجود ندارد.
7. شخصیت‌هایتان را بیش از حد آزاد نگذارید.اگر این کار را کردید هر عملی که در آن وضعیت انجام دهند فاقد معنا می‌باشد.
8. هر قهرمان باید سفری داشته باشد. او باید در انتها به طور اساسی با جایی که در ابتدا بوده متفاوت باشد.
9. چیزهایی که در نمایش نامه‌تان جهانی ست را پیدا کنید. پنجره‌هایی وجود دارند که به ما اجازه می‌دهد وارد دنیای شما شویم.
10. یادتان باشد که نقطه اوج جایی است که کار پذیرفته یا رد می‌شود. کار خوب کاری است که مخاطب شخصا با آن درگیر می‌شود و از درون این مکاشفه به نتایجی می‌رسد.
11. همه جزییات در پایان با هم می آیند. همیشه سعی کن چارچوب کلی را در اختیار مخاطب قرار بدهید.

در آخرنمایشنامه نویسی” نیازمند ذوق و استعداد نمایشی (خلاقیت های نمایشی) وآگاهی و مهارتهای فنی نگارش نمایشنامه است.